ارزیابی پروژه های ساخت بر اساس فاکتورهای ریسک با استفاده از مدل یکپارچه فرایند تحلیل سلسله مراتبی فازی و روش ویکور فازی

برنامه‌ریزی برای مقابله با ریسک و مدیریت آن در هر پروژه‌ای از مهم‌ترین قدم‌هایی است که در ابتدای تعریف پروژه و قبل از شروع کار باید به آن پرداخته شود. پروژه‌های ساخت در محیط پیچیده دینامیکی شروع می‌شوند و به دلیل ارتباط تنگاتنگ بین پارامترهای پروژه و محیط ناشناخته بیرونی با عدم قطعیت و ریسک‌های زیادی مواجه می‌باشند. در این مقاله به ارزیابی و اولویت‌بندی پروژه‌های ساخت بر اساس فاکتورهای ریسک با استفاده از تلفیق روش‌های تصمیم‌گیری چندمعیاره فرایند تحلیل سلسله مراتبی و روش ویکور در شرایط فازی پرداخته می‌شود. به دلیل وجود عدم قطعیت‌های موجود در داده‌ها از مفاهیم فازی برای مدل‌سازی عدم قطعیت داده‌ها بهره جسته می‌شود. در این تحقیق، فاکتورهای ریسک تأثیرگذار بر موفقیت پروژه‌های ساخت با استفاده از ادبیات موضوع و نظرات خبرگان استخراج می‌شوند. از روش AHP فازی برای تعیین میزان اهمیت فاکتورهای ریسک و از روش ویکور فازی برای ارزیابی پروژه‌های ساخت بر اساس فاکتورهای ریسک استفاده می‌شود. نتایج حاصل از پیاده‌سازی روش AHP فازی نشان می‌دهد که از بین فاکتورهای اصلی ریسک، ریسک زمان و ریسک هزینه اهمیت بالاتری نسبت به سایر فاکتورهای ریسک دارند. همچنین، ضعف در برنامه زمان‌بندی ساخت‌وساز، فروپاشی (عیب و نقص) ساخت، و قیمت بالای مناقصه به‌عنوان مهم‌ترین زیرفاکتورهای ریسک شناخته شدند. در انتها، از روش پیشنهادی برای ارزیابی و اولویت‌بندی 5 پروژه ساخت در حوزه راه‌سازی در اصفهان استفاده می‌شود.